Zullen we maar meteen met een cliché beginnen? Ik snap niet hoe het alweer oktober kan zijn, hoe de tijd zo snel voorbij gaat. Voor mijn gevoel begon mijn favoriete maand september gisteren en nu is het opeens de tweede dag van oktober. Oké, einde cliché – tijd om het over mijn week te hebben. Het was een zonnige week met fijne wandelingen, kunstwerkjes zoeken in het stadscentrum en met een potentiële nieuwe hobby.
Net als nu schreef ik vorige week op zondagochtend en dus heb ik nog wat foto’s die eigenlijk bij vorige week horen. Het was heerlijk weer en aan het eind van de middag maakte ik een wandeling naar een klooster met een prachtig uitzicht over de rivier en stad.
Gedurende de week spotte ik diverse kunstwerkjes in de stad. We herkenden de locatie in een Instagram Story en besloten om het kunstwerkje in het echt te bekijken tijdens een wandeling. Mijn vriend ging naar een soort lezing van de kunstenaar en daarna was er een wandeling door de stad om de verschillende werken te bekijken. Ik ging alleen mee voor de wandeling en eerlijk gezegd was het wat ongemakkelijk. De kunstenaar zei helemaal niets en dus stonden we bij ieder werkje een minuut stil te staan en te wachten tot de wandeling verder ging.
Tijdens de herfst zijn de zonsondergangen het allermooist! Het licht was echt prachtig voor ik bovenstaande foto nam, al was het waarschijnlijk een mooiere foto geweest als we tien minuten eerder bij de rivier waren aangekomen 😉 Nog een lichtpuntje: ik aaide de lieve kat die je hierboven ziet.
Volgende week beginnen mijn Spaans lessen weer en dus probeer ik mijn kennis van het vorige semester op te frissen. Gaat het lukken om een heel semester Spaans te herhalen in één weekend? Ik weet het antwoord op die vraag nog niet, maar sla mijn boek weer open zodra ik dit weekdagboekje getypt heb!
Er lag al een hele poos een analoge camera in de kast, die nog geen nieuw fotorolletje en een werkende batterij had. Ik heb eindelijk de benodigdheden aangeschaft en uitgezocht hoe het apparaat werkt. De eerste foto’s zijn gemaakt, maar of de camera het nog (goed) doet weet ik waarschijnlijk pas als ik het rolletje heb laten ontwikkelen. En daarvoor moet ik nog 33 foto’s nemen. Ik zie al helemaal voor me hoe ik mijn rolletje over een maand laat ontwikkelen en dat er dan helemaal niets te zien is, haha.
Hieronder nog wat telefoonfoto’s van de lange wandeling die ik gisteren maakte met perfect herfstweer:
Laat ik afsluiten met een vooruitblik op de rest van deze week, oftewel zondagmiddag: oefenen met mijn Spaanse lesboek, wat huishoudelijke klusjes en genieten van het mooie weer. Fijne zondag en fijne week!
Overzichtje
-
- De week in vijf emoji: 📚🌆🐈📷🍂
- Favoriete moment: de reflecties van alle bomen en kleuren in de rivier zien, omdat de zon vanaf de perfecte positie het perfecte licht geeft
- Stom moment: gevoelsmatig de helft van mijn Spaans van vorig semester vergeten zijn
- Het weer: ergens tussen de 9 en 22 graden met vooral zon en een klein beetje regen
- Ik las niet
- Ik keek een aantal afleveringen van The Crown (vind het steeds leuker), de eerste aflevering van Dahmer (heftig) en The Bigger Splash (halverwege in slaap gevallen)
- Ik luisterde naar Wherever You Are – Kodaline
Vond je het leuk om dit dagboekje te lezen? Klik dan op het hartje hieronder ♥️. Een reactie achterlaten is natuurlijk ook lief.
Oe…superongemakkelijk inderdaad die wandeling! Vreselijk…
Leuk die analoge camera. Ben benieuwd! Vroeger vielen de foto’s bijna altijd tegen. Ik ben blij dat ik nu meteen kan zien of iemand zijn ogen dicht heeft. Maar aan de andere kant was het wel een mooi ritueel om na je vakantie met smart te wachten op je afdrukken.
Zeker waar, lastig wanneer je foto’s van mensen maakt! Gelukkig kan de natuur haar ogen niet dicht hebben op de foto en dus houd ik het voorlopig bij dat onderwerp voor de foto’s 😛
Ik zou ook ongemakkelijk worden van die wandeling… Hopelijk waren het wel mooie kunstwerkjes dan. Je natuurfoto’s zijn zo mooi! En ik ben jaloers op die mooie zonsondergang. Fijne week alvast Linda!
Dankje Nikita, jij ook een hele fijne week! 🙂
Haha ohhh die wandeling klinkt inderdaad ongemakkelijk! Ik zie ook niet zoveel.. zijn het een soort poppetjes ofzo wat hij maakt?
En analoog fotograferen is altijd zo leuk 😀 Jammer dat de rolletjes zo hysterisch duur zijn geworden, maar ben benieuwd naar je foto’s!
Ja, het zijn kleine figuurtjes, dus ook in het echt zijn ze lastig te zien als ze wat hoger staan. En ben zelf ook heel benieuwd naar de foto’s en vooral of de camera nog werkt en er überhaupt foto’s zijn 😛
Ohh dat lijkt me ook heel ongemakkelijk zo’n wandeling met elke pauze een stilte. Was hij niet voorbereid om bij elk stuk iets te vertellen? Of was hij bangig om tegen publiek te spreken over zijn werk? Zoveel vragen, haha!
Heel spannend of de camera het doet inderdaad! Ik hoop van wel! Ik vind dat zelf altijd zoooo’n groot baalmoment als het dan mislukt is.
Ik weet echt niet wat het was – hij leek bijna onverschillig, alsof hij niet wilde vertellen. Maar ik kan natuurlijk niet in zijn hoofd kijken, haha 😛