Weekdagboekje 37 ☾ taart bakken, busje komt zo (of niet) en prachtige zonsondergang

Gevoelsmatig heb ik honderd verhalen die ik zou kunnen vertellen over vorige week, maar ik snap ook wel dat je niet drie uur lang wilt lezen, dus ik kies er gewoon een paar uit. Eerlijk gezegd was de week vooral stressvol en was ik een beetje (lees: meer dan een beetje) chagrijnig, maar ik ga vooral over de leuke en noemenswaardige dingen typen. Zo bezocht ik een aantal nieuwe plekken, bakte ik een taart en was het heerlijk weer.

Ik kan maandag tot en met vrijdagmiddag eigenlijk het beste in drie woorden samenvatten: typen, typen en nog eens typen (als je ‘en nog eens’ niet meer rekent als woorden dan). Ik had een hoop schrijfklussen en daar kwamen opeens twee klussen “met spoed” bij. Ik moet zeggen dat ik nooit zo goed snap waarom dat soort teksten spoed hebben, want maakt het echt zoveel uit of die drie blogs drie dagen later online komen? Aan de ene kant fijn om veel werk te hebben, maar tegelijkertijd leverde het ook wat stress op. Ik had hoofdpijn, was niet echt efficiënt en behoorlijk chagrijnig.

Zoals ik al zei wil ik het vooral over de leuke en noemenswaardige dingen van de week hebben, maar ik vind het ook belangrijk om te benoemen dat ik dus voornamelijk chagrijnig was en niet iedere week leuk is. Anders geeft een blog/sociale media/het internet zo’n vertekend beeld van het leven. 

Tussen alle stress door bakte ik een taart die ik meenam naar de familie van mijn vriend, waar we het weekend door gingen brengen. Ik was opgelucht dat ik mijn werk af had en kon genieten van het weekend. Helaas had ik te vroeg gejuicht…

We stonden bij de bushalte, kochten een kaartje aan de balie en wachtten… En wachtten… En wachtten… Toen de bus er een kwartier na tijd nog niet was, besloten we om toch maar eens te vragen waar het ding bleef. “Niks aan de hand, hij komt zo”, zei de beste medewerker. Dus bleven we wachten… En wachten… En wachten… Nog een kwartier later was er nog steeds geen bus te bekennen en bleek dat die helemaal nooit was vertrokken en er ook geen buschauffeur was??? De beste medewerker wist het ook allemaal niet zo goed en besloot om een taxi te bellen.

Het leek erop dat er in totaal vier mensen (onszelf meegerekend) waren die de bus wilden nemen en dat past in een gewone taxi. Een paar minuten later verscheen er uit het niets nog een jongen die blijkbaar ook al meer dan een halfuur aan het wachten was en ook mee moest, dus moest er een grotere taxi gebeld worden. Blijkbaar zijn die niet makkelijk te vinden en nog eens twintig minuten later verscheen er eindelijk een taxi. De chauffeur had volgens mijn Formule 1 ambities en stuurde meerdere keren spraakberichten via WhatsApp, dus ik was blij toen we (mijn vriend, ik en onze taart) veilig aankwamen na een lange reis. Mocht je je afvragen wat 50 kilometer in een taxi kost: ongeveer €80. Gelukkig hoefden we het niet zelf te betalen!

Je vraagt je inmiddels misschien af of ik gelogen heb in de introductie over die leuke dingen, maar dat is niet zo! We brachten tijd door met familie, mijn taart viel in de smaak en op zaterdagmiddag bezochten we een aantal plekken met de familie van mijn vriend. We begonnen hier: 📍 Praia das Furnas, een prachtig strand waar vooral veel gesurft wordt.

We wandelden over het pad langs het strand en genoten van het prachtige uitzicht. Op de terugweg naar de auto zagen we een andere auto met daarin twee grote honden heel zielig op de achterbank te wachten. De ramen stonden wel open voor frisse lucht, maar ik hoop dat de eigenaars alleen even snel naar toilet waren en niet uren gingen surfen… 

We gingen door naar de volgende bestemming: 📍 Corrubedo

We wandelden over het strand en zagen het huis van een beroemde architect. Heb er geen foto’s van, maar denk ook dat het vooral van binnen/qua indeling mooi is. Plus het uitzicht over de oceaan door de gigantische ramen is natuurlijk prachtig.

We wandelden door het centrum, genoten van het uitzicht en deden een drankje.

Toen ik een foto maakte, voelde een meeuw de behoefte om prominent in beeld te verschijnen. Hallo, meeuw!

De lucht kleurde prachtig roze en dus besloten we om nog één laatste keer een stop te maken: 📍 Faro de Corrubedo, de vuurtoren van Corrubedo.

Dit was de zonsondergang – prachtig toch, die kleuren?!

Op zondag brachten we vooral tijd door met familie. Zo hadden we een schattige vierjarige op schoot die gek op dinosaurussen is. Tegen het eind van de middag namen we de bus – die deze keer wel op tijd verscheen – terug naar huis.

Hieronder nog twee video’s van het avontuur op zaterdag voor ik dit stukje afsluit. Ik hoop dat je een minder stressvolle week hebt gehad, maar dat je minstens net zoveel mooie dingen hebt gezien tijdens het weekend! 🙂

Overzichtje

• • De week in vijf emoji: 💻🎂🚕⛱️🌅
  • Favoriete moment: genieten van een prachtige zonsondergang aan de kust
  • Stom moment: bijna een uur wachten op een bus die nooit verschijnt
  • Het weer: ergens tussen de 16 en 32 graden met zon, wolken en wat regen
  • Ik las niet
  • Ik keek Espejo, Espejo (vreemd, maar wel vermakelijk) en films op tv waarvan ik nu niet meer weet hoe ze heten
  • Ik luisterde naar Drinking With Cupid – VOILÀ

Vond je het leuk om dit dagboekje te lezen? Klik dan op het hartje hieronder ♥️. Een reactie achterlaten is natuurlijk ook lief.