Weekdagboekje 21 ☾ bezoek uit Nederland en veel op avontuur

Sommige weekdagboekjes zijn wat saaier, omdat sommige weken nou eenmaal wat saaier zijn. Of eigenlijk niet saai, maar gewoon ‘gewoon’: gevuld met werk, routines en een paar wandelingen door de stad. En dat is oké, want niet iedere week kan spannend zijn en dat zou ik ook niet willen. Maar deze week had ik wel een spannende week en dus volgt er een spannend weekdagboekje, gevuld met vrije dagen, avonturen in de omgeving en bezoek uit Nederland. Ik moest zelfs mijn foto’s grondig sorteren, omdat ik er behoorlijk wat had gemaakt!

Op maandag werkte ik overdag vooral hard, zodat ik daarna zonder schuldgevoel naar Santiago kon vertrekken en de dinsdag vrij kon nemen. En met een hele goede reden: er kwam een vriendin uit Nederland op bezoek. We brachten de avond wandelend in het centrum door en dronken daarna nog een tinto de verano bij Pub Momo. We brachten de nacht door in een fijn hostel, zodat we ook op dinsdag nog van de stad konden genieten.

Helaas zat het weer niet mee en regende het behoorlijk op dinsdag, maar dat weerhield ons er niet van om de stad te verkennen. We ontbeten bij Clem Café (volledig vega met vegan opties), bezochten de beroemde kathedraal, keken kunst in het CGAC, lunchten bij La Pepita (twee vega opties, waarvan één vegan), wandelden door Vista Alegre (een park) en bezochten het pelgrimmuseum. Een ietwat natte, maar leuke dag.

De vriendin ging mee naar Pontevedra en mocht als eerste onze gastenkamer uitproberen. Het weer klaarde op, ik werkte een ochtend en ’s middags maakten we een lange wandeling langs de rivier – een van mijn favoriete wandelroutes hier. Het voelt alsof je midden in de natuur bent terwijl je amper de stad uit bent, en de kleur van het water bij de waterval is bijna magisch (zie rechter foto). 

We liepen langs de rivier zo lang het mogelijk was en eindigden op een plek waar ook ik niet eerder was geweest. Waar je het grootste deel een stuk hoger dan de rivier loopt, eindigden we nu op gelijke hoogte. Je kon zo de rivier in wandelen als je wilde en er waren ook mensen die dat deden. Na de wandeling gingen we nog even het centrum in en dronken we een nieuwe biersoort op een terras.

Donderdag was Hemelvaart en dat betekende dat ik niet hoefde te werken. Fijn, want daardoor konden we de dag in Combarro doorbrengen. Het was mijn favoriete dag van de week, met mooie uitzichten en allerlei leuke interacties. Het enige minpunt: de temperatuur van 32 graden, iets te veel van het goede en de oorzaak van vele rode hoofden die dag. Combarro is een vissersdorp en een unieke ervaring, dus ik zou het zeker aanraden mocht je hier ooit toevallig in de buurt zijn.

We waren amper de trap op om het vissersdorp in te lopen en we werden al voor het eerst aangesproken. Een dame die in een winkeltje werkte vertelde ons dat ze een dakterras met een mooi uitzicht hebben. Of we een kijkje wilden nemen? Dat wilden we wel en dus gingen we de winkel in. Voor we het wisten stonden we met een shotje (chocolade en aardbei likeur) op het dakterras een wens te doen (de mijne is aan het uitkomen terwijl ik dit typ!) en van bovenstaand uitzicht te genieten.

We wandelden door het vissersdorp en probeerden iedere straat te zien. Geregeld kwamen we mooie bloemen en planten tegen, maar ook allerlei mooie gevels en balkonnetjes. 

Bij gebrek aan restaurants met vega en vegan opties (hoewel vega misschien nog wel had gekund?), gingen we naar de supermarkt voor de lunch. We hadden geluk: er bleek een grote vegan empanada te zijn en we bemachtigden de allerlaatste. In de schaduw met uitzicht op het water aten we onze lunch en daarna gingen we op een terrasje zitten voor een kop koffie.

Terwijl mijn vriendin naar het toilet was, kwam de vriendelijke ober naar me toe om te vragen of alles naar wens was. Hij maakte een praatje: waar we vandaan kwamen, wat gemompel over André Rieu en toen wilde hij ons koppelen aan de heren aan de tafel naast ons. Het waren zijn vrienden, of in ieder geval bekenden van hem, en ze waren al mee aan het praten en lachen. Toen de ober uit het zicht verdween keek een van de mannen me nog breed glimlachend aan en zei hij “como queréis”, oftwel “zoals jullie willen”, met een vette knipoog. 

Uiteraard wilden we op den duur betalen en toen vond de ober dat de heren naast ons voor ons moesten betalen. Daar had hij niet al te goed over nagedacht, want blijkbaar aten de heren in het restaurant op zijn kosten. Het was allemaal wat grappend en ik snapte niet meer helemaal of we wel of niet moesten betalen, maar gelukkig zei de ober op het einde “de rekening dus?”. Tijd om afscheid te nemen van onze potentiële dates (en een hoop zielige straatkatten).

We besloten om het vissersdorp achter ons te laten en naar een nabijgelegen uitzichtpunt te wandelen. Het was vier uur en het was nog vrij heet, dus we deden de klim van een uur rustig aan met veel waterpauzes. Het laatste deel wandelden we tussen de bomen en was er af en toe schaduw, wat ontzettend welkom was.

Het was iedere druppel zweet waard, want we werden getrakteerd op bovenstaand uitzicht. Links zie je het uitzicht vanaf Miradoiro do Loureiro en rechts zie je het uitzicht vanaf Miradoiro do Campanario – op slechts tien minuten lopen van elkaar.

Bij het eerste uitzichtpunt ontmoetten we Cam, een pelgrim die al voor de tweede keer op weg was naar Santiago de Compostella. Ik bood aan om een foto van hem te nemen, nadat hij wat ongemakkelijk selfies maakte en daarna maakten we een praatje. Hij wilde ook heel graag een selfie met ons, voor zijn collectie met mensen die hij onderweg ontmoette.

Na een hete en actieve dag, was het fijn om ’s avonds te douchen en op de bank te ploffen met een film.

Na Combarro maakte ik geen foto’s meer, maar dat betekent niet dat de pret al over was. Op vrijdag werkte ik wederom in de ochtend en ’s middags speelde mijn vriend reisgids in Pontevedra. Nou ja: hij deed een poging tot, want het was veel te heet voor wat voor vorm van beweging dan ook, dus na een verkorte versie van de tour deden we een drankje in de schaduw. We sloten de avond af met Pimientos de Padrón en een film, maar we waren te moe om meer dan een half uur te kijken.

Zaterdag ging de vriendin helaas weer naar huis en daarna heb ik vrij weinig uitgespookt. Ik deed wat boodschapjes, maakte wat schoon, luierde op de bank en… dat was het eigenlijk. Fijn om op een rustige manier de week af te sluiten na alle gezelligheid en activiteiten!

Overzichtje

• • De week in één woord: gezellig
  • Favoriete moment: de dag in Combarro, met name in de hoogte bij het uitzichtpunt
  • Stom moment: er waren eigenlijk geen stomme momenten, behalve de regen in Santiago misschien, maar dat viel ook heel erg mee
  • Het weer: ergens tussen de 9 en 32 graden met veel zon en een beetje regen
  • Ik las iets verder in My Year Abroad – Chang-Rae Lee* (maar het schiet nog niet op)
  • Ik keek vrij weinig: The Perfect Family (best leuk) en een half uur van In the Shadow of Iris tot we allemaal bijna in slaap vielen
  • Ik luisterde naar Paint – The Paper Kites

Vond je het leuk om dit dagboekje te lezen? Klik dan op het hartje hieronder ♥️. Een reactie achterlaten is natuurlijk ook lief.

Links met een * zijn affiliate links. Voor jou kost het product via deze link niets extra en ik krijg een kleine commissie.