Weekdagboekje 15 ☾ Semana Santa en nieuwe plekken in Galicië ontdekken

Deze week is het Semana Santa in Spanje, de week voor Pasen. De meeste mensen hier hebben de hele week vrij en iedere dag vindt er een andere processie plaats. Terwijl ik dit typ op zondagavond hoor ik de trommels buiten en – hoewel ik het niet vanuit het raam kan zien – komen er allerlei religieuze beelden voorbij in de stad. Ik bezocht eerder deze week een van de processies en daar lees je straks meer over. Zelf had ik niet de hele week vrij, maar ik geniet wel van een dubbel zo lang weekend. Vooral tijdens het weekend was het heerlijk weer en ontdekte ik nieuwe plekken in Galicië.

Ik had een gevarieerde werkweek met verschillende klussen en taken, maar kon dit goed combineren, waardoor ik ook voldoende vrije tijd over had. Het scheelde dat ik geen Spaanse lessen en huiswerk had, waardoor er extra vrije tijd overbleef. Zo kon ik op donderdag eerder stoppen met werken en ook op vrijdag hoefde ik niet meer aan de slag. Heerlijk! 

Op donderdagavond ging ik met mijn vriend naar een van de processies die in de week voor Pasen gehouden worden. We zagen de Procesión de los Pasos, waarin allerlei bekende taferelen zoals het laatste avondmaal en Jezus aan het kruis voorbij kwamen. De zogenaamde Nazarenos die meelopen in de processie doen boete voor hun zonden. Ze dragen puntmutsen om hun anonimiteit te waarborgen en sommige Nazarenos lopen zelfs op blote voeten. Die puntmutsen zijn een raar gezicht, omdat ze mij vooral aan de Ku Klux Klan doen denken, maar bestaan al veel langer in de context van de processies en hebben niks met de Ku Klux Klan te maken. 

Op vrijdag hoefde ik niet te werken en dus sliep ik schaamteloos lang uit. We maakten wat schoon in huis en daarna bakten we pizza’s in de oven. In de middag ging ik met een kleedje en een boek naar het park, waar ik heerlijk in de zon mijn boek bijna uit las. Ik zag hoe een (wilde) Franse buldog het gezicht van een voor hem onbekende dreumes aflebberde. Volgens de eigenaren was dat omdat de hond zo gek op kinderen is. Vervolgens wilde het dier naar mijn toe rennen, blijkbaar omdat hij dacht dat ik gewond was, omdat ik zat (???). Als de hond de volgende keer tegen iemand aan plast, komt dat vast omdat hij dacht dat diegene in brand stond. Echt, sommige mensen hebben teveel excuses voor hun slecht opgevoede dier. 

Op zaterdag kwamen de ouders van mijn vriend naar ons toe en gingen we lekker uit eten. Daarna gingen we op avontuur en bezochten we een aantal plaatsen in Galicië.

📍 Pazo de Lourizán

Onze eerste stop was Pazo de Lourizán, een prachtig maar vervallen landhuis met een botanische tuin en allerlei soorten bomen en planten eromheen. Het was perfect weer voor een wandeling door de botanische tuin en veel bloemen bloeiden volop. Het landhuis zelf konden we alleen van buiten zien, omdat het dus vrij vervallen is. Jammer, want ik had graag even binnen gekeken.

📍 Bueu

We reden door naar Bueu, een dorp aan de kust met prachtige stranden. Alleen de autorit erheen was al de moeite waard met al die mooie uitzichten vanuit het raam. Volgens mij is dit een ideale bestemming voor een zomervakantie in een Spaans kustdorpje. We dronken een kopje koffie en maakten een wandeling langs het strand.

📍 Combarro

Voor mij de meest verrassende bestemming van de dag: Combarro. Combarro is een bekende plek en ik had al vaak gehoord dat het de moeite waard is om te bezoeken. Ik had er niet echt een beeld bij, wat denk ik de reden was dat ik zo verrast was. Dit idyllische dorp bestaat uit smalle straatjes vol restaurants, bars en souvenirwinkels. De gebouwen zijn net zo mooi als het uitzicht en het staat vol met horreos. (Horreos zijn gebouwen op pootjes – zoals je hierboven op de foto ziet. Ze werden vroeger gebruikt om aardappels en ander eten donker en droog te bewaren. De pootjes zorgen ervoor dat er geen ratten bij het eten kunnen.)

Bij Pasen hoort lekker eten en dus begon de zondag met bananenpannenkoeken met rood fruit en honing. De Paaskoekjes (hoewel eentje de vorm van een kerstboom had?) pasten er ’s ochtends niet meer bij, maar uiteraard was dat ’s middags geen probleem. En het was warm – de eerste dag van het jaar waarop ik in een jurkje de deur uit kon. Op de foto heb ik nog een spijkerjasje aan, maar die ging vrij snel uit. Zelfs toen had ik het nog warm tijdens mijn wandeling en had ik een beetje spijt dat ik niet later was gaan wandelen.

Overzichtje

• • De week in één woord: fijn
  • Favoriete moment: verrast worden door het prachtige Combarro
  • Stom moment: ik kan zo één-twee-drie niets bedenken en daar ben ik erg dankbaar voor
  • Het weer: ergens tussen de 9 en 21 graden met voornamelijk zon
  • Ik las Colorless Tsukuru Tazaki and His Years of Pilgramige – Haruki Murakami* uit
  • Ik keek Rising High (vermakelijk), Sleep Tight (creepy) en The Wave (goed)
  • Ik luisterde naar Diciembre 2020 – David Cuello

Vond je het leuk om dit dagboekje te lezen? Klik dan op het hartje hieronder ♥️. Een reactie achterlaten is natuurlijk ook lief.

Links met een * zijn affiliate links. Voor jou kost het product via deze link niets extra en ik krijg een kleine commissie.