Weekdagboekje 12 ☾ begin van de lente, terug naar Spanje en opening tentoonstelling

Het is officieel lente en ik moet zeggen, daar word ik erg blij van. Ik zie steeds meer lentebloemen tussen het gras, in de bomen en langs de weg. De natuur wordt weer wakker en ik merk dat het me energie geeft. Zeker nu de klok weer een uur vooruit gezet is en de dagen nog langer zijn – het is tot bijna negen uur ’s avonds licht hier. De afgelopen week begon in Nederland en eindigde thuis in Spanje, met een aantal tussenstops. Zo had ik een reisdag van bijna zestien (!) uur en bracht ik het weekend aan de kust door, onder andere om de opening van een tentoonstelling van mijn vriend te zien.

Van maandag tot en met woensdag was ik nog bij mijn ouders in Nederland. Er gebeurde weinig bijzonders: ik werkte, we speelden spelletjes en ik had een Spaanse les online. Ik kreeg een 10/10 op mijn vlog die ik als huiswerk moest maken (ik was stiekem toch best trots) en at voor het eerst de plantaardige spekjes van Vivera, waar ik erg enthousiast over was.

Op donderdag was het tijd om terug naar Spanje te reizen. We gingen al om zes uur ’s ochtends de deur uit en zagen de zon opkomen vanuit de auto. Om kwart over tien was mijn eerste vlucht naar Barcelona, waar ik drie en een half uur moest wachten op mijn tweede vlucht naar Santiago. Ik benutte de wachttijd door wat te werken. Vanaf het vliegveld in Santiago nam ik de bus naar het station en ik twijfelde de hele rit of ik de volgende bus om zeven uur zou halen. Ik rende vanaf de ene halte naar de andere, kwam helemaal hijgend en bezweet aan en… het was één over zeven en de bus was weg. Niet alleen moest ik 59 minuten wachten op de volgende bus, maar dit was ook nog eens de langzame bus die er een half uur langer over deed. Gemeen, want ik was inmiddels al 14 uur onderweg en ik was er behoorlijk klaar mee. Om half tien was ik eindelijk herenigd met mijn vriend.

Op vrijdagochtend schreef ik nog een paar teksten die af moesten en daarna genoot ik van een semi-rustig weekend, waar ik veel behoefte aan had. Het was een bewolkte, maar warme dag en mijn vriend en ik maakten een strandwandeling. We waren er bijna toen mijn vriend een bekende tegenkwam en toen mochten we haar pottenbakkersstudio zien. Ik had haar werk al eerder online gezien en vond het leuk om haar creaties in het echt te bekijken. Bijkomend pluspunt: ik mocht haar kat Marcelino aaien. Toen we de studio uitkwamen, begon het al donker te worden en dus verkortten we de strandwandeling iets, zodat we ook nog bij de opa en oma van mijn vriend langs konden gaan.

Zaterdag begon heerlijk rustig met een kop koffie, mijn journal en twee afleveringen van een serie. Ik was ultiem gelukkig met een ochtend bank hangen. ’s Middags namen we de bus naar een ander dorp, waar de tentoonstelling van mijn vriend eind die middag opende! We namen wat foto’s voordat er mensen kwamen en de snacks werden voorbereid. Vooral het werk in de etalage was perfect gepositioneerd, met het roze dekentje en de opblaasbare orka. Om acht uur begonnen de genodigden binnen te druppelen, bekeken ze de werken en mocht mijn vriend een speech geven. Een hele leuke vrouw kocht een van de kunstwerken en ik was mega trots! Klik hier voor een sfeerimpressie.

Zondag was een heerlijk warme dag en dus besloot ik om naar het strand te wandelen – als je al in de buurt bent, moet je ervan genieten, toch? Het was zo warm dat ik prima in een korte broek en een T-shirt had kunnen gaan, maar dat had ik natuurlijk niet bij me en dus had ik het warm. Onderweg kwam ik een vrouw en een herdershond tegen die ik hielp om een specifiek strand te vinden. Op dat soort momenten voel ik me helemaal ingeburgerd: weten waar de locatie is en het ook nog eens in het Spaans kunnen uitleggen. Zelf ging ik naar een minder populair strand en ik had het hele strand voor mezelf. Ik denk dat het begin van de lente mijn favoriete tijd is voor strandwandelingen, omdat je de kleinere stranden dan vaak helemaal voor jezelf hebt.

Na de lunch pakten we onze spullen, brachten we nog een bezoek aan de opa en oma van mijn vriend en stapten we in de bus. Aan de kust zijn is heerlijk, maar ik was na twee en een halve week heel blij om naar huis te gaan. Ik heb behoefte aan routine en dat is toch het makkelijkst in je eigen huis.

Overzichtje

• • De week in één woord: lentekriebels
  • Favoriete moment: zien hoe mijn vriend een kunstwerk verkoopt en me helemaal trots voelen
  • Stom moment: ik deed zo mijn best om bepakt en bezakt naar de bushalte te rennen, maar kwam één minuut te laat aan en dus moest ik een uur wachten op de volgende bus.
  • Het weer: ergens tussen de 0 en 23 graden met voornamelijk zon in Nederland en Spanje
  • Ik las Hippie – Paulo Coelho* uit en ik las verder in Colorless Tsukuru Tazaki and His Years of Pilgramige – Haruki Murakami*
  • Ik keek een paar afleveringen van het tweede seizoen van Love is Blind (had ik het al gezegd: verslavend)
  • Ik luisterde – gek genoeg – helemaal niet naar muziek deze week

Vond je het leuk om dit dagboekje te lezen? Klik dan op het hartje hieronder ♥️. Een reactie achterlaten is natuurlijk ook lief.

Links met een * zijn affiliate links. Voor jou kost het product via deze link niets extra en ik krijg een kleine commissie.