Weekdagboekje 11 ☾ een weekend storyweaven in Antwerpen

Ik begin dit weekoverzichtje met een moment op zondagmiddag, wat de week eigenlijk heel goed samenvat. Ik zat met zes andere mensen in een kring en voor ons lagen een heleboel Dixit kaarten*. We moesten er één kiezen die beschreef hoe we aan het weekend begonnen en één die beschreef hoe we ons toen – op zondagmiddag – voelen. Als eerste kaart koos ik een soort gekke stoommachine waar allemaal schaapjes uitkomen: de afgelopen twee weken zaten vol met sociale activiteiten en reizen, waardoor het een beetje veel voelde om nog een heel weekend sociaal te doen. De tweede kaart was een ballerina in het rood die op een meer danste: dat stond symbool voor het verhaal dat ik dat weekend weefde. Want dat is waar ik je in dit weekdagboekje mee naar toe wil nemen, naar een weekend storyweaven in Antwerpen.

De week wordt eigenlijk pas interessant om over te vertellen op vrijdagochtend. Tot die tijd werkte ik veel, zodat dat op vrijdag niet hoeft, en was ik druk met Spaanse lessen, mijn huiswerk daarvoor en de vlog die ik moet maken in het Spaans. Ik kwam er zelfs niet aan toe om een blog stukje voor de vrijdag te schrijven. Deze week komt er ook niets online op vrijdag, maar de week daarna ben ik weer terug met twee stukjes per week. Liever geen stukje, dan een afgeraffeld stukje waar ik eigenlijk niet blij mee ben.

Ik schreef wel teksten over verkeersboetes, over vitamines en over het ontruimen van woningen. Zoals ik al zei voelde het op vrijdagochtend wat overweldigend om weer een druk sociaal weekend te hebben zonder tijd voor mezelf, maar toch ging ik met een goed humeur richting Antwerpen. Ik had me twee jaar geleden aangemeld voor een weekendcursus storyweaving en dat mocht nu eindelijk doorgaan.

Na iets minder dan vier uur in de trein – waarin ik nog wat werk verzette – kwam ik aan op het prachtige station van Antwerpen. Ik was expres wat te vroeg gegaan, zodat ik nog een wandeling door de stad kon maken. Ik was er al een jaar of vier, vijf niet geweest. Ik verkende de gezellige straatjes van Antwerpen en at een ijsje (cookie cranberry en mokka, voor de geïnteresseerden). 

Voor ik naar het hostel liep, was er nog één plek waar ik naartoe wilde: het MAS, ofwel het Museum aan de Stroom. Niet om het museum te bekijken, maar om van het uitzicht vanaf het panorama dak te genieten. Ik was al twee keer eerder in Antwerpen geweest en beide keren ook op het MAS, dus ik vond dat dat ook deze keer erbij hoorde. Het was leuk om van het zonnige uitzicht te genieten, maar het glas op het panorama dak was zó vies dat je op foto’s vooral vlekken met een beetje uitzicht zag. Ik wil je toch laten genieten van het uitzicht, vandaar dat ik hieronder vals heb gespeeld en twee foto’s uit de oude doos (van mijn vorige bezoek) heb geplakt 👇

Vanaf het MAS was het nog drie kwartier lopen naar het hostel en dat voelde ik toch wel. Ik tilde al uren mijn rugzak met kleren, toiletartikelen en mijn laptop op mijn rug en onder mijn voet voelde ik een blaar ontstaan. Dat gemene ding deed nog het hele weekend zeer en ook nu ik dit typ, voel ik het zodra ik mijn voet op de grond zet. Ik was dus vrij blij toen ik in het hostel aankwam. Ik was de eerste van de groep en ontmoette de twee organisatoren per toeval voor de ingang van het hostel.

We verbleven met in totaal zes deelnemers in Het Scoutshuis in Antwerpen, waar we sliepen en de training storyweaving volgden. Dat is een techniek om verhalen te sprokkelen en iemand écht de ruimte te geven om zijn of haar ervaring te delen. Om het verhaal van A tot Z te vertellen zonder onderbrekingen. In ons geval ging het om de buitenlandervaringen die alle deelnemers hadden. Ik ga nog een stukje schrijven over de methode zelf, dus daar ga ik nu niet verder op in.

Op vrijdagavond aten we samen, kregen we een korte introductie waarin verteld werd hoe het weekend eruit zou zien en leerden we elkaar kennen. We hadden bijvoorbeeld allemaal een voorwerp mee om ons voor te stellen en we moesten vijf minuten ononderbroken over onszelf vertellen aan de hand van drie vragen. Op zaterdagochtend leerden we wat de methode storyweaving inhoudt, hoe je het kunt toepassen en kregen we handvaten om ermee aan de slag te gaan. Voor de lunch maakten we tweetallen, waarbij één iemand 45 minuten lang zijn verhaal mocht vertellen en de ander mocht luisteren. Na de lunch wisselden de rollen en werden er ook nieuwe tweetallen gevormd. De rest van de middag mochten we aan de slag met het gesprokkelde verhaal.

Zaterdagavond hadden we geen programma en gingen we zelf op pad met de groep. We aten met z’n zessen bij het Via Via Reiscafé en daarna deden we met nog vier mensen een drankje in De Muze. Je kan tenslotte niet in België zijn geweest zonder Vlaams bier te hebben gedronken.

(Drie van de foto’s hierboven zijn genomen door Marlou, die een gezellige nieuwsbrief genaamd ‘De Maandag na de Zondag‘ schrijft, waar ik me zeker voor aan zou melden als ik jou was ;))

Op zondagochtend werkten we verder aan onze verhalen, die we ook allemaal voor de lunch mochten voordragen. We hadden een fijne pauze met taartjes, omdat één van de deelnemers bijna jarig was. Ik vond het heel bijzonder om iedereens verhaal te horen én om te zien hoe mensen het verhaal van een ander hadden vormgegeven en verteld. Ook vond ik het een mooie ervaring om zo aandachtig naar het verhaal van een ander te luisteren en daar heel veel ruimte voor te geven, iets wat we in het dagelijks leven eigenlijk nooit doen. Andersom mocht ik natuurlijk ook mijn verhaal heel uitgebreid vertellen en het verraste me hoe makkelijk ik 45 minuten kon vullen met buitenlandavonturen en speciale momenten.

Overzichtje

• • De week in één woord: aandachtig
  • Favoriete moment: een weekend vol verhalen
  • Stom moment: de blaar onder mijn voet na een lange wandeling die het hele weekend nog zeer deed
  • Het weer: ergens tussen de -2 en 14 graden met voornamelijk zon in Nederland en België
  • Ik las verder een beetje in Hippie – Paulo Coelho* en een beetje in Colorless Tsukuru Tazaki and His Years of Pilgramige – Haruki Murakami*
  • Ik keek heel weinig tv, alleen een paar afleveringen van Love is Blind (nog steeds verslavend)
  • Ik luisterde My Life – Imagine Dragons

Vond je het leuk om dit dagboekje te lezen? Klik dan op het hartje hieronder ♥️. Een reactie achterlaten is natuurlijk ook lief.

Links met een * zijn affiliate links. Voor jou kost het product via deze link niets extra en ik krijg een kleine commissie.