Ik ben nogal nostalgisch aangelegd en vind het heerlijk om door mijn oude foto’s te scrollen, die overigens allemaal per jaar en maand geordend zijn in overzichtelijke mapjes. Hoewel ik allerlei foto’s van mijn tienerjaren heb met vriendinnen, is 2012 het eerste jaar waarvan ik écht een archief met eigen gemaakte foto’s heb. Dat zette me aan het denken: toen was ik 17 en had ik al mijn eigen blog. En zelfs ver daarvoor bouwde ik al websites, een hobby die op de basisschool (!) ontstond. Dit is deel één van mijn blogverhaal over hoe mijn liefde voor bloggen op mijn elfde begon. Lees vooral ook verder voor een aantal *cringe* foto’s die ik al in 2012 op mijn blog deelde en een artikel over mijn blog op Girlscene.
Eerste stapjes
Geloof het of niet, maar mijn liefde voor websites, het internet en bloggen begon op mijn elfde al. Op de basisschool verveelde ik me veel en had ik meestal al mijn weektaken op dinsdagmiddag al af. Dat betekende dat er nog drie hele dagen over waren en de meester vond PowerPoint presentaties maken een goede taak voor die dagen. Hoewel ik af en toe ook echt wel aan die PowerPoint werkte, deed ik vooral andere dingen. Mijn DigiDier kwam niets te kort, mijn meubelcollectie op Habbo werd met de dag groter (ik had zelfs een krokodil) en ik ontdekte ImOnline. Daar maakte ik een profiel aan, had ik opeens een eigen plekje op het internet en plaatste ik glitterplaatjes van dieren.
De zomervakantie tussen de basisschool en middelbare school bracht ik vooral alleen door, omdat ik verhuisd was en nog geen andere kinderen in de stad kende. Mijn ImOnline-pagina werd met de dag mooier en de glitterplaatjes met dieren veranderden in plaatjes die ik zelf bewerkte in fotoprogramma’s. Ik leerde een hoop over HTML (wat je zoal leuk kunt vinden op je 12e) en codeerde mijn eigen scrollbar, cursor en meer op de pagina. Uiteraard was ik ook zeer actief in de chat en plaatste ik reacties op de ImOnline-pagina’s van anderen.
Je bent een echte fashjun blogger of je bent het niet:
Mijn eerste blog via Blogspot
Steeds meer mensen op ImOnline stapte over op Blogspot en begonnen daar echte blogs. Nadat een aantal van mijn favoriete pagina’s waren omgetoverd tot blogs besloot ik om dat zelf ook te doen. Zo werd mijn eerste Blogspot-blog geboren. Met mijn HTML-kennis maakte ik mijn eigen designs uit standaard templates (die toen cool waren en waar ik me nu echt dood voor zou schamen). Ik blogde in mijn vrije tijd na school, maar vertelde niemand hierover. Mijn klasgenoten wisten niets van mijn blog en ik denk dat zelfs mijn ouders geen idee hadden dat ik een blog bijhield. Ik was voorzichtig en deelde geen foto’s van en specifieke informatie over mezelf, maar was toch altijd bang dat iemand erachter zou komen.
Langzaam maar zeker kreeg ik lezers op mijn blog. Soms kwamen er wel twintig of dertig reacties op mijn stukjes en foto’s en het aantal volgers op Bloglovin’ groeide met de dag. Ik weet nog goed dat het er wel twee- of driehonderd waren en daar was ik ontzettend trots op. Ik besteedde vrijwel al mijn vrije tijd aan mijn blog en plaatste bijna dagelijks iets nieuws, veranderde om de week mijn lay-out en dacht continu na over nieuwe content en foto’s. Ik bleef bang dat mijn klasgenoten erachter zouden komen en me belachelijk zouden maken, dus mijn blog bleef geheim.
Pogingen om de coole WeHeartIt en Tumblr stijl te imiteren:
Vertellen over mijn blog
Goed, op den duur was ik het geheimzinnige wel zat en ik denk dat ik 17 was toen ik aan vriendinnen vertelde dat ik een blog had. Ik had mijn vorige blog met ruim driehonderd volgers verwijderd, een nieuwe blog aangemaakt en begon weer met de teller op nul. Van de eerste blogs weet ik niet meer hoe ze heetten, maar de blog die ik op mijn zeventiende begon heette Let’s do the Penguin. Mijn logica hierachter weet ik niet meer precies, behalve dat ik pinguïns fantastische dieren vond. Tot mijn grote verrassing vond niemand mijn “nieuwe” hobby gek en kreeg ik er vooral leuke reacties op op school. Ik weet natuurlijk niet wat mensen er achter mijn rug om van vonden, maar ze zeiden het in ieder geval niet in mijn gezicht.
Ik was helemaal blij en opgelucht toen het volgende probleem zich voordeed. Lezers van mijn verwijderde blog kwamen terecht op mijn nieuwe blog (het was een klein wereldje toen) en vroegen of ik dezelfde persoon was. Half panisch verwijderde ik dat soort reacties in de hoop dat niemand van school het zou zien, wat volgens mij vrij goed lukte. Dat krijg je ervan wanneer je iets probeert te verstoppen en niet helemaal eerlijk bent 😉
De kerstkoekjes van mijn oma voor een column over de feestdagen:
Mijn blog op Girlscene.nl
Mijn “nieuwe” blog groeide gestaag door en al snel had ik meer dan honderd volgers terug. Toen ik op Girlscene (een van de hipste websites van dat moment) een oproepje zag staan voor blogs, stuurde ik meteen een mail. Ik werd geselecteerd en mocht over mijn blog vertellen. Volgens mij kreeg ik gewoon een aantal vragen per mail toegestuurd, beantwoordde ik die en moest ik wat foto’s meesturen. Niet lang daarna kwam het online: een artikel op Girlscene over mijn blog Let’s do the Penguin. Die dag had ik (en dat weet ik nog heel goed) opeens 8000 (!!!) unieke bezoekers op mijn website, waar dat er normaal een stuk of 100 waren. Een trots moment in het leven van een 17-jarige blogger dus.
Een foto van Utrecht die ik zelfs 9 jaar later nog leuk en niet cringy vind:
Mijn blog in 2012
Waar mijn blog toen over ging?
- Mijn post project – ik had een aantal penvrienden over de hele wereld waarmee ik brieven schreef (echte kunstwerkjes) en ik schreef veel over wat ik verstuurde en ontving
- Mode – fabulous foto’s (ik hoop dat je het sarcasme hoort) van mezelf en mijn outfits
- DIY – creatieve projecten (van tie dye jeans tot telefoonhoesjes pimpen)
- Columns – mijn belevenissen op humoristische wijze
- Fotografie – de foto’s die ik met mijn oude digitale camera maakte
Hieronder volgen nog een aantal foto’s die in 2012 op mijn blog verschenen – cringe.
De enige foto die ik nog heb van mijn post project:
Artsy fartsy plaatjes met bloemen:
Reisfoto’s van mijn examenreis met school naar Parijs en mijn eerste vakantie met vriendinnen in Spanje:
Dit was een eerste deel van mijn blogverhaal en jullie houden tegoed waar mijn blogavontuur heenging na de Girlscene publicatie *cliffhanger*. Ik heb namelijk nog genoeg leuke verhalen en ongemakkelijke foto’s 😉
Vond je het leuk om dit stukje over bloggen te lezen? Klik dan op het hartje hieronder ♥️. Een reactie achterlaten is natuurlijk ook lief.
Wat leuk dat je al zolang blogt! En hoe gaaf dat je je blog mocht delen op Girlscene. Ben inderdaad wel benieuwd wat erna gebeurde 😉
Volgende week lees je meer haha 😛
Haha dit is echt leuk om te lezen en ook best herkenbaar! Ik begon ook met coderen rond dezelfde leeftijd, al was het dan behoorlijk basic coderen. Toen ontdekte ik het bestaan van Geocities en .tk-pagina’s en ging ik helemaal los op pagina’s over de raarste onderwerpen, haha. Zou zó graag nog eens willen kijken naar die pagina’!
Jammer, hè? Ik zou ook echt mijn oude blogs nog wel terug willen zien, maar ik weet niet meer wat de URL van de alleroudste blogs was. Als je dat nog wel weet, kun je je pagina’s waarschijnlijk terug vinden in de Wayback Machine 😀
Wauw, je blogt al zo lang! Heel tof dat je dat zo lang al doet. En wat gaaf dat je blog op Girlscene kwam! Ik ben heel benieuwd naar je andere verhalen.
Bizar eigenlijk dat ik al meer dan de helft van mijn leven met websites en blogs bezig ben, haha 🙂
Leuk om te lezen! Ik blog al bijna 12 jaar… Hele andere tijd en zeker tof om terug te blikken..
Wat leuk – je blogt dus ook al heel wat jaren! 🙂
Zo bijzonder om te lezen! Ik ben benieuwd naar het vervolg 😀
Dankje voor je reactie! En je hoeft niet lang te wachten, je leest het vervolg aankomende donderdag 🙂
Ohh ik lees dit en het komt best wel overeen met hoe ik blogde. Ik kan me ook nog een heleboel bloggers van toen herinneren die ik nu niet meer kan vinden en ik vraag me nog regelmatig af wat ze nu doen in hun leven. Zo erg leef je met iemand mee, best grappig 😀
Ik vind de foto’s helemaal niet cringe trouwens, ik vind ze juist leuk omdat ze van toen zijn en je dat ook wel kunt zien. Nostalgie! Het geeft zo goed die tijd weer.
Wat grappig om te horen dat je zoveel van mijn verhaal herkent! Ik vind het leuk dat ik nog een deel van die foto’s heb, want ik heb ook een heleboel oude blogfoto’s ooit verwijderd, wat ik nu juist jammer vind…
Heel erg leuk om te lezen! Tumblr, Weheartit, zo herkenbaar! Zelf had ik ook nog MyCU2 (ofzoiets).
Oh, dat ken ik helemaal niet! Nog voor de Tumblr tijd zeker?
Het eerste wat ik dacht toen ik dit las was: OMG Digidier! Ook jaren actief op geweest en nu zelfs hele goeie vrienden door gekregen. Maar de server ligt plat en kan niet meer hersteld worden. Eigenlijk waren jouw foto’s en verhalen een reis door de tijd want ik bezocht vroeger ook heel veel blogs en Girlscene en Weheartit had ik ook allemaal. We verschillen ook niet heel veel in leeftijd heb ik gezien dus het kan wel. Ook weer typisch van mij dat ik eerst deel twee heb gelezen en toen pas deel een. Je verhaal is wel heel herkenbaar, ik schreef in de tijd vooral op Girlscene maar toen is de liefde voor bloggen en schrijven achteraf gezien echt in gang gezet. Heb toen ook een paar keer een paar ‘flutblogs’ gehad zoals ik ze noem, toen ben ik boekenblogger geworden en nu heb ik dus Hoogsensitieve Held. Al deze blogs zijn offline, dat wel.
Wat een leuke en uitgebreide reactie! Ik denk dat er best wel wat bloggers (van nu en ook van toen) zijn die al die platformen herkennen. Leuk dat jouw liefde voor bloggen ook zo ontstaan is 🙂