Het centraal station van Bratislava is – blijkbaar – een verlaten plek naast de snelweg met wegwerkzaamheden. Of, dat is waar Flixbus ons achterliet na het aankondigen van de bushalte genaamd centraal busstation. Het was bijna onmogelijk om de snelweg over te steken, maar daarna was het makkelijk om het hostel te vinden. We checkten in en ontdekten onze fantastische kamer. Niet zo schoon, een onderbroek van een onbekende onder het bed, waar kun je nog meer op hopen in een hostel? Gelukkig maakte het wow-Mexicaanse eten veel goed na het meh-hostel. We ontdekten ook dat bier bizar goedkoop is in Bratislava.
Vervolgens deden we een… laten we het een speurtocht noemen. Een avontuur om een apotheek te vinden. Op een zaterdag zou dat niet zo moeilijk moeten zijn. Toch? Google Maps suggereerde vriendelijk een apotheek vlakbij de presidentiële tuinen. Wij zagen alleen een plein zonder gebouwen en pas na vijftien minuten zoeken, ontdekten we het ondergrondse winkelcentrum. Mysterie opgelost, toch? De apotheek bleek heel erg gesloten te zijn. Zo gesloten dat hij niet eens meer bestond. We vroegen Google Maps opnieuw en dit keer raadde hij een apotheek in het centrum aan. Oké, daar gaan we! Toen we aankwamen was de apotheek – suprise, surprise – gesloten. Iets met vakantie. Ietwat boos vroegen we Google Maps opnieuw en hij suggereerde een apotheek nóg verder weg, bij de rivier dit keer. Geloof het of niet: de apotheek was open en we kregen er zelfs een gratis snoepje.
Terug in het hostel genoten we van een hond die de hele nacht door de gang rende, twee vrouwen die om drie uur ’s nachts luidkeels begonnen te zingen en nog meer hondenvoetstappen op de gang.
Een nieuwe dag, een nieuwe kans. We wandelden naar het kasteel op de heuvel met een prachtig uitzicht. Niets te klagen deze keer, we genoten optimaal van het moment.
Tot dusver was de dag zo succesvol dat we het bijna niet konden geloven. Kon alles echt zo goed gaan? Er zou vast iets mis gaan met onze lunch. Maar nee, de lunch was fantastisch, boven verwachting zelfs. We aten vegan burgers met patatjes en het was zo lekker. Echt heel lekker. We wandelden verder door het zonnige Bratislava na een heerlijke maaltijd.
De zondag was te soepel verlopen en daar betaalden we op maandag de prijs voor. We moesten alleen nog het vervloekte Bratislava verlaten, maar dat bleek niet zo makkelijk te zijn. We vertrokken vroeg in de ochtend uit het hostel en waren twintig minuten voor vertrek bij de bushalte. Helemaal tevreden met deze prestatie ontspanden we en wachtten we op de bus. Vijf minuten voor het geplande vertrek konden we eindelijk onze vertrektijd op het scherm zien. Er dook een klein probleem op: onze bus verscheen niet op het scherm. We keken elkaar aan en keken vervolgens nog eens op het digitale kaartje van Flixbus. Ja, we stonden inderdaad op het centrale busstation van Bratislava, maar wederom had Flixbus hier een andere definitie van. Die andere definitie was op 34 minuten lopen en dus onmogelijk haalbaar.
We zochten online naar andere bussen: geen RegioJet in de komende zes dagen, geen Flixbus tot het einde van de dag en ook nog eens een hele dure. We besloten om naar het treinstation te lopen – precies naast ons hostel waar we zo vroeg vertrokken waren. Na een fijne (nou ja…) en lange wandeling zat het weer mee. We kochten een mega goedkoop treinkaartje om een halfuur later al naar Budapest te vertrekken.
Eindelijk! Het lukte ons om het vervloekte Bratislava te verlaten.
