Weekdagboekje 7 ☾ een weekend aan de kust

Tot mijn schrik had ik op vrijdag nog steeds geen enkele foto van mijn week gemaakt, maar gelukkig heb ik dat tijdens het weekend helemaal goed gemaakt en heeft dit weekoverzichtje zelfs meer foto’s dan normaal. Als je verder leest, kom je er ook direct achter waarom: de weekdagen waren gevuld met veel werk en ik typte dus vooral teksten. En tsja, foto’s van mijn computer zijn nou eenmaal niet zo leuk. Wat wel leuk is, zijn de foto’s van een weekend aan de kust vol strandwandelingen en dutjes (vier in één weekend, onvoorstelbaar – dutjes, niet strandwandelingen).

Van maandag tot en met vrijdag had ik veel werk – ik schreef tussen de twee en drie keer zoveel als in een gewone week. Dat betekende urenlang met mijn laptop doorbrengen en typen over onder andere alcoholvrije cocktails, interieuradvies en bijles voor middelbare scholieren. Ik had twee keer Spaanse les online, dus ook toen kwam ik niet achter mijn computer vandaan. Op vrijdag klapte ik hem dicht en ik heb hem het hele weekend niet gezien, wat een opluchting. Laten we maar meteen doorgaan met het leuke gedeelte van de week: het weekend 👇

Op vrijdagavond stapten mijn vriend en ik in de bus. We gingen op bezoek bij zijn familie, die in een heerlijk kustdorpje wonen. Het enige nadeel: de luchtvochtigheid is zo bizar hoog aan de kust dat het tien graden kouder voelt en zonder verwarming in huis is dat in februari niet helemaal mijn ding. (En ik overdrijf niet –  tussen de 80% en 90% luchtvochtigheid in het weekend!) We kletsten wat met zijn familie en daarna probeerden we een film te kijken. Juist, probeerden, want we vielen halverwege in slaap en kregen niets meer mee.

Op zaterdagochtend bliezen we een orka op (niet om te zwemmen, voor een kunstproject) en spotten we dit idioot lange zebrapad met een afslag. De gemeente was blijkbaar te lui om een stoep aan te leggen en schilderde in plaats daarvan een zebrapad op de weg.

Het zonnetje scheen en dus maakten we ook maar meteen een kleine wandeling langs het strand. Het maakt niet uit hoe vaak ik daar kom, ik blijf me elke keer verbazen hoe mooi het is. Mijn vriend kan “ik kan niet geloven dat je hier bent opgegroeid!” vast niet meer horen. Na het eten vielen we allebei in slaap en deden we een iets te lang dutje. 

We werden verbaasd wakker en moesten ons een beetje haasten. We hadden namelijk met twee bekenden afgesproken om iets te gaan drinken. Daarna gingen we direct door naar de opa en oma van mijn vriend. Opeens zei oma, terwijl ze een vies gezicht trok: “Ik wil echt geen kiwi’s meer eten, ik ben er helemaal klaar mee”. Wat bleek? Ze hadden drie kratjes met kiwi’s zoals hierboven op de foto en aten gemiddeld vier kiwi’s per dag om het op te krijgen. Uiteraard gingen we naar huis met een aantal kiwi’s. 

In Galicië schijnt het typisch te zijn dat je ergens kiwi’s meekrijgt, omdat veel mensen kiwi’s in de tuin hebben en die sowieso veel verbouwd worden hier. Een ander opvallend detail: van alle dingen die je eet weet je waar het vandaan komt. De octopus? Gevangen door de zoon van de buurman. De aardappels? De moeder van iemand heeft ze in de tuin. De bonen? Die komen van een oudere dame uit het buurdorp. Met name met vlees, vis en andere zeedieren weet je altijd wie het gevangen heeft of waar het vandaan komt. Dat kan ik me in Nederland dus echt niet voorstellen.

’s Avonds deden we nog maar eens een dutje terwijl we een leuke film keken, waar we uiteindelijk dus maar de helft van meekregen. Erg jammer bij (wederom) een thriller waarbij de clou toch wel van belang is. Na (wederom) negen uren slaap werden we fris en fruitig wakker voor een lange strandwandeling. 

Ik bedoel, dit toch gewoon prachtig?

We aten gezellig met de familie van mijn vriend en daarna… Juist, we deden weer een dutje. Vier dutjes in een weekend klinken wat extreem (en dat is het ook), maar blijkbaar hadden we er behoefte aan. Ik voelde me in ieder geval helemaal uitgerust aan het einde van het weekend. We bezochten de opa en oma van mijn vriend nog een keer voor we weer terug naar huis gingen.

Fijn aan zondagavond thuis komen: een veel lagere luchtvochtigheid én verwarming. Ik was helemaal in mijn nopjes. 

Overzichtje

• • De week in één woord: tegenstrijdig
  • Favoriete moment: lange strandwandeling op zondagochtend
  • Stom moment: de hele dag teksten typen en weinig anders zien dan een computerscherm
  • Het weer: ergens tussen de 3 en 16 graden met veel wolken, wat regen en een beetje zon
  • Ik las niet in mijn boek
  • Ik keek Sin Rodeos (slecht maar toch leuk), de eerste afleveringen van Ozark en twee halve films omdat ik in slaap viel
  • Ik luisterde OK – Canyon City

Het is meer een weekendoverzichtje geworden dan een weekoverzicht, maar je zult het er maar mee moeten doen 😉 Vond je het leuk om dit dagboekje te lezen? Klik dan op het hartje hieronder ♥️. Een reactie achterlaten is natuurlijk ook lief.