Heb je ooit het gevoel gehad dat je echt op vakantie bent geweest terwijl het eigenlijk maar een paar uur duurde? Dat is precies hoe ik me voelde toen ik een paar weken geleden op Schiermonnikoog was. Het was een van de laatste mooie zomerdagen van het jaar en we waren vroeg opgestaan om de eerste boot naar het eiland te nemen. Het was de verjaardag van mijn vriend en mijn ouders hadden ons uitgenodigd voor dit tripje. Ik had er al dagenlang zin in, omdat ik al jaren niet op een van de Nederlandse eilanden was geweest.
Onze eerste stop was het strand. Het was vroeg in de ochtend, de wind waaide vrolijk en er waren bijna geen mensen. Wit zand en yoga enthousiastelingen zover je maar kon kijken, een paar wandelaars en net zoveel blije honden. We wandelden meters en meters om bij de zee te komen en daarna gingen we de duinen in. Het was tijd voor een kleine pauze om samen een verjaardagsbrownie te eten, die ik veilig had geprobeerd mee te nemen. Vervolgens gingen we door naar het dorp.
Vlak voor het dorp maakten we kennis met een konijn dat lag te chillen in het gras. Ik vond het heerlijk dat er geen auto’s op het eiland reden en ik had het gevoel een paar decennia terug in de tijd te zijn gegaan. Het was net een andere wereld die eigenlijk maar twee uur van huis was. We wandelden door het dorp, ik herkende een aantal plekken uit verre herinneringen en we lunchten in de zon. Waar het hard waaide op het strand, was het heerlijk zonnig op het terras. Perfect weer voor bier en frietjes.
Via een toeristische route (lees: ongeplande omweg) kwamen we aan bij de Berkenplas. In het meertje op het eiland lag een ander eilandje (een eiland op een eiland – eilandception!). Er was een vlot in het water om op het eilandje te komen, je kon het voorttrekken met behulp van een koord. Ik had er zin in en verrassend genoeg wilden zowel mijn ouders als vriend mee. Daar stonden we dan: vier volwassenen op een klein vlot, die probeerden het eilandje te bereiken. We waren te enthousiast, trokken te hard en kregen een lading water over onze voeten. Ik had het meeste pech en dus het meeste water in mijn schoenen en ook nog eens Converse aan. Een half uur zonder schoenen in een hangmat deed helaas geen wonderen en dus had ik de rest van de dag natte schoenen en sokken.
Toen kwamen we voor een dilemma te staan: ijsjes eten en drie uur lang wachten op de volgende boot of zonder ijsjes direct met de boot. Hoewel we allemaal van ijs houden, besloten we toch om de boot terug naar het vasteland te nemen. Zo kwam de dag die voelde als een hele vakantie tot een abrupt einde.
Vond je het leuk om dit stukje te lezen? Klik dan op het hartje hieronder ♥️. Een reactie achterlaten is natuurlijk ook lief.
Dit artikel bevat een betaalde samenwerking. Wil je hier meer over weten? Check dan mijn disclaimer.
